Sintermama had haar werk dit jaar

Dochterlief is dol op koken. Zowel hierthuis als bij oma en opa thuis wordt er duchtig op los gekookt, dus ja, het is eigenlijk niet verwonderlijk.

Het stond dan ook vrij snel vast dat de goedheilig man een keukentje door de schoorsteen zou droppen dit jaar. Alleen bleken de meeste speelgoedkeukentjes niet erg compact te zijn, en vermits we nog steeds duchtig aan het verbouwen zijn, betekende dat dan dat we noodgedwongen onze zetel zouden moeten buitengooien om het keukentje binnen te krijgen in de living, en dat de wederhelft en ik ons voortaan in de speelgoedkeuken zouden moeten nestelen om TV te kijken. Tijd voor plan B...

Bij Ikea zag ik het Ikea Duktig speelgoedkeukentje. Compact, stevig, en van hout, dus duurzamer dan al die Chinese plastieken brol. Maar eerlijk is eerlijk: ook wel oersaai en spuuglelijk. Tot ik op Pinterest ineens wat Ikea-hacks van de Ikea Duktig zag passeren. Eureka, een Ikea Duktig hack it would be.

Het werden ettelijke eenzame avondjes op handen en knieën in de garage. Er werd gelakt, en gelakt, en gelakt, en nadien ook nog gemonteerd, geplakt, en mijn naaimachine mocht ook nog even in gang schieten voor de accessoires. Online vond ik ook nog een houten speelgoedkoelkastje bij de Hema, want een keuken zonder koelkast, dat kan toch niet he?

Al zeg ik het zelf, het resultaat mag er wezen: mijn kleine kabouter Kook kan binnenkort kokerellen in haar eigen retrokeukentje, veel fijner toch, dan zo'n cleane witte Ikea Duktig keuken?

 

 

De handvaatjes en de "knopjes" voor de oven komen ook allemaal van bij Ikea, uit de gewone keukencollectie (Ikea Lindsal serie), net als het kookgerei overigens. Aan de zijkant monteerde ik ook nog een kapstokje, zodat ze haar schort netjes kan weghangen als ze klaar is met koken.

 

De achterwand van het keukentje is normaal open. Ik maakte hem dicht (om te vermijden dat we het keukentje 25x per dag moeten verschuiven om alles wat er achter valt weer tevoorschijn te toveren...) en zorgde voor een leuk behangpapiertje. Het "behang" is eigenlijk plakfolie die ik bij Kitsch Kitchen bestelde. Ook de keukenkastjes naast de microgolfoven bovenaan werden behangen met dezelfde appeltjesplakfolie. Ik installeerde ook een led-lampje boven haar werkblad, dat ze zelf aan en uit kan doen.

En uiteraard mocht de ijskast niet ontbreken (ook al om alle keukentoebehoren in kwijt te geraken, want het keukentje zelf heeft nogal beperkte bergruimte). Wellicht is dit de eerste en enige betaalbare SMEG die u ooit zal tegenkomen.

Uiteraard mochten een bijpassend schortje en bijpassende ovenwant ook niet ontbreken. Het schortje is verstelbaar in de hals, zodat het kan meegroeien mijn de kleine keukenprinses. Het kanten boordje is een schat uit de collectie van mijn oma.

Stof: Tender Tulips (Soft Cactus)

 

 

Wilt u uw eigen Ikea Duktig ook onder handen nemen en uw eigen Ikea Duktig hack maken? Enkele tips:

 

* Besteed voldoende tijd aan het grondig afschuren en ontvetten van de delen die u wilt gaan schilderen én gebruik een primer voor uw echt gaat lakken. Akkoord, veel werk, maar de oppervlakken zijn erg glad, en zonder schuren/ontvetten/primen is de kans reëel dat uw lak er gewoon weer af komt.

* Ik lakte de keuken volledig met de hand, zonder spuitbussen (wegens meestal niet erg verantwoord met een baby in de buik). Dat gaat prima, maar voor de hoekjes/kantjes is het wat prutswerk. Ik had uiteindelijk 2 lagen primer en 3 lagen lak (Levis Ambiance) nodig om alles mooi egaal te krijgen. Misschien gaat dat met een spuitbus sneller/met minder lagen.

* Laat de verf tussen 2 laklagen door goed drogen en uitharden! Te snel overschilderen geeft echt geen mooi resultaat. Geduld, geduld... Maak het uzelf alvast makkelijk in uw garage :)

* De handvaten uit de echte Ikea-keukenseries passen prima op de Ikea Duktig speelgoedkeuken. Je kan dus zonder problemen handvaten vervangen. Meet zeker goed na dat de afmetingen overeen komen als u handvaten gaat vervangen, want de gaten voor de handvaten zijn voorgeboord in de panelen.

 

Ik kan haast niet wachten om haar snuitje te zien op 6 december! Ik hoop vooral dat ze nu niet beslist van aan de vensterbank te blijven verderkoken, want dat is haar huidige imaginaire kookfornuis.



Beverrokje

Ik word 2, en ik zeg "neen", het is een gekend fenomeen dezer dagen. Idem voor de peuterpettigheid en woede-uitbarstingen die uit het niks lijken te komen (op minder dan een minuut tijd kan het humeur omslaan van megavrolijk naar megaongelukkig of megaboos).

Bovenstaande is ook zowat de rode draad in deze blogpost.

Ik werd spontaan verliefd op het beverstofje dat ik bij Babarum zag, en zag er meteen een stolpplooirokje in voor Fien. En zo geschiedde.

Het rokje op de foto krijgen (zonder peuter erin) bleek nog de makkelijkste opgave, dat lag immers stil, op de plek waar ik het wilde, zonder telkens hardnekkig uit beeld te verdwijnen, of ineens veel te dicht bij de lens te zijn.

Met peuter erin bleek dat minder evident. De catwalk van dienst: de Gamma, waar we in de rapte nog wat (goedkope) tegels gingen halen om de berging van vloer te voorzien. En driewerf hoera, daar waren schuifdeuren uitgestald, pret gegarandeerd voor Fien!

"Kom Fien, we gaan foto's maken!"

Waar is Fientje? Daaaaaar is Fientje!

 

"Boe, mama!"

 

 

Peuterlogica en misschien ook wel een beetje dril van moederlief: (kast)deuren moeten toe! (achteraan in de tailleband voorzag ik een verstelbare elastiek, zodat het rokje mooi aansluit aan haar poepje en nog wat kan meegroeien)



En toen zag ik het aankomen. Ik sprak de vervloekte woorden: "Kom, Fien, we gaan naar huis." uit, terwijl hare Fienigheid nog lang niet aan naar huis gaan dacht, en nog ijverig verstoppertje aan't spelen was in de kast. Het resultaat liet niet lang op zich wachten: draaaaaaaaaaaaamaaaaaaaaaa! Wel lief dat ze zo ineens wilt laten zien dat mama haar beverrokje netjes voerde :)

Peuters, you gotta love them.

Winterproof en assorti

Ik ben kieskeurig als het op jassen aan komt. Een mooie jas, dat kan een sombere winterdag toch weer een beetje zonniger maken.

In april voorzag ik de dochter al van een lente-jasje.

Achteraf gezien heeft ze het maar heel weinig gedragen, aangezien het weer in mei ineens supermooi werd, en het geen jassenweer meer was. En toen ik het dan weer uit de kast wilde halen om de augustus-kilte op te vangen, bleek dat dochterlief tussen mei en augustus een fameuze groeischeut gehad had, en was mijn mooie jasje ineens aan de krappe kant. Zo gaat dat, met onze onvoorspelbare Belgische zomers.

Het patroonje was een Burda 9501, het korte model, maar dan wel met wat frulletjes minder (geen gespen op de mouw, een paspel achteraan in plaats van een knopenpadje). Heel fijn om te maken, en een ideaal model voor wie van netjes afwerken houdt. De handleiding is waardeloos en stelt voor om zowat de hele jas met de hand te voeren. Voor dames die dan net als ik spontaan boebelen krijgen, bij de gedachte een voering volledig met de hand vast te naaien, wil ik mijn spontane aha-erlebnis delen: de bagged lining techniek. Een handleiding om je jasje volledig machinaal te voeren, met een resultaat dat véél properder is dan wanneer je het met de hand doet (of alleszins: veel properder dan wanneer ik het met de hand doe, maar dat kan ook aan mijn handnaaikunsten liggen) Eentje voor mijn aha-erlebnissen-lijst!

Het patroontje beviel zo goed dat ik het recycleerde voor Fien's winterjas, een maatje groter wel te verstaan, en dit maal de langere versie (al maakte ik ze wel iets korter, omdat ze achter echt tot aan haar knietjes kwam, niet fijn voor een peuter)

 

 

In plaats van voor echte opgestike zakken ging ik voor namaak-zakjes afgewerkt met een paspeltje. Datzelfde paspeltje komt ook terug op de rug. Dit maal stikte ik de stolpplooi wat in, zodat het jasje minder "pofferig" zou staan, want dat vond ik wel een nadeel bij mijn lente-versie.

 

De buitenkant van het jasje is een zalig zachte wolmengeling, die gewoon in de machine kan. Ze kostte zowat een rib, maar is zijn geld absoluut waard: het was gelijk niks, en komt zonder 1 rimpeltje uit de machine.

 

Ik ben echter ook een voerings/afwerkingsfreak, dus ik wilde een mooi voeringske vanbinnen. Mijn oog viel op die retrostofje, gewoon synthetisch, kwestie van geen gewring te hebben bij het aan-/uitdoen van het jasje. Om het jasje warm genoeg te maken voor de winter, voorzag ik het ook volledig van een tussenvoering. Bijkomend voordeel is dat het jasje daardoor ook mooier valt.

Zeg nu zelf, zo'n schoon voeringske dan komt piepen, dat maakt het toch af he.

Het restje van de voeringstof gebruikte ik ook nog om een bijpassend sjaaltje te maken, zie eerste foto. De sjaal is "peuter-proof": het is een cirkelsjaaltje maar met drukknopen achteraan. Ze kan hem dus niet zelf vaster trekken, en mocht ze ergens achter blijven haken, dan springt hij gewoon los. Peuters en sjaals, het blijft een riskante combinatie vind ik.

Mijn model poseerde nonchalant om haar catwalk, de zaterdagmarkt in Lummen. Onze pistoletjes waren wel wat klammig tegen dat ze op tafel kwamen :)

En uiteraard moest ze even poseren met haar grote vriend, de braadkip, die ze tot groot jolijt van de marktkramers en de vaste markbezoekers steevast gaat aaien alsof haar leven ervan af hangt. Hoezo, dat kind wordt groot met beestjes in huis? :)



Soms heeft een mens al eens een pauzeke nodig

Soms heeft een mens al eens een pauzeke nodig...

Na de overname van de webshop, waardoor ik een nieuwe blogstart moest nemen, ontbrak de goesting mij eerlijk gezegd wat om verder te bloggen. Het was heel jammer dat mijn oude blogberichten niet mee overgezet konden worden, het was een stukje van mijn creatieve ei dat mee verdween, maar er was niks aan te doen. In elk geval: mijn handleidingen heb ik wel "gered" van het migratie-spook, die vindt u nog steeds hier.

Een paar weken geleden begon het weer te kriebelen om toch weer te gaan bloggen.

Rustiger is het er hier alleszins niet op geworden. Fien is intussen een flinke peuter van bijna 2, die volledig verliefd "Mama, wauauauauauauw!" kan zeggen als ik haar een nieuwe creatie wil laten passen :) Zonder twijfel mijn allerdankbaarste publiek, LOL.

Ook onze beestenbende is nog steeds present. Fien is intussen een ijverig boerinnetje geworden, dat dol is op mee de geiten/kippen/varkens te gaan voeren en die taak héél serieus neemt.

Verbouwen, dat doen wij ook nog steeds ijverig. Intussen hebben we een badkamer, een échte badkamer zowaar! Mijn velletje heeft het geweten, dat we weer een bad hebben, want niks is toch zo heerlijk als met een goed boek heerlijk in een heet bad liggen dobberen?

Dat we verder verbouwen is deels ook wel wat noodzaak, want we hadden slechts 2 slaapkamers. Nuja, Fien haar slaapkamer is eigenlijk alleen te herkennen als slaapkamer door het feit dat er een babybedje staat, want door de grote verbouwwoede staat de kamer eigenlijk nog steeds vol met spullen die er eigenlijk niet thuis horen, maar waar momenteel geen andere plek voor is. 2 slaapkamers zou prima zijn, voor ons en een peuter, ware het niet dat er opnieuw een Fiep in mijn buik groeit, een Fiep die zich over 3 maand al komt aanmelden. Er is dus nog werk aan de winkel, om nog "rappekes" een kamer extra hier in huis te hebben.

Tussen al de kinder/beesten/verbouw/werkwaanzin door, is mijn naaimachine nog altijd het nest voor mijn creatieve ei. En een Fientje heeft nooit handgemaakte kleertjes te veel, toch?

Hopelijk passeert u hier weer talrijk, op mijn nieuwe blogadres. Ik haal alvast wat werk van de afgelopen maanden uit de kast, terwijl ik wacht op de postbode die mijn goudkleurig paspeltje om mijn nieuwste project af te werken in de bus komt steken.

Ellie, Heather en Arthur

Na de vorige radiostilte, volgde... opnieuw een radiostilte :)

De zin om te naaien was groot, er rolde vanalles vanonder mijn machine, maar de zin om te bloggen ontbrak volledig.

Afgelopen maandag ging Fien voor het eerst naar de onthaalmoeder, en ging ik ook weer aan het werk, na 6 maanden thuis te zijn geweest. Eerlijk? Het deed deugd, van weer te gaan werken. Hoe lief en schattig Fien ook is, ik had echt weer nood aan wat uitdaging in mijn leven, uitdaging die groter is dan eten geven en pampers verversen.

Ik zette haar wel met een klein hartje af, die eerste maandagochtend. Zou ze wel willen slapen bij de onthaalmoeder? Ze zal toch geen hele dag wenen? Wat als ze haar patatjes daar niet lust?

6 maand is ze intussen. Iets meer dan 6 maand geleden zaten we ongeduldig te wachten, omdat Fien die toen nog Fiep was zo op zich liet wachten. Anderzijds was het ook maar best, dat ze nog op zich liet wachten, want week 39 van mijn zwangerschap spendeerde ik grotendeels zonder elektriciteit, en dus ook zonder verwarming. Ik weet niet of u het zich nog herinnert, maar eind januari vroor het dat het kraakte, en er lag een aardig pakje sneeuw. Verbouwen als je hoogzwanger bent, ik raad het iedereen aan. Ahum.

Na wat gepleit kon er uiteindelijk gezorgd worden voor 1 stopcontact dat bleef werken. Dat stopcontact gebruikte ik dan afwisselend om mijn elektrisch vuurtje en mijn naaimachine in te steken, LOL. Een lamp kon er niet meer bij, dus was het "candle light sewing".

(Als u spontaan medelijden met mij krijgt: niet doen. Alles kon namelijk nog erger. Toen ik met mijn kersverse baby van 4 dagen oud uit het ziekenhuis kwam, zei ik na de eerste nacht thuis nog tegen mijn wederhelft dat ik het toch maar frisjes vond in huis. Dat kon kloppen ook, want onze prehistorische verwarmingsketel had het begeven, enkele dagen voor hij vervangen zou worden ... Lang leve het elektrisch vuurtje en het dikke donsdeken waaronder Fien en ik kampeerden, tot een vriendelijke chauffagist ons wilde komen depanneren)

Goed, terug naar candle light sewing.

Ik had nood aan projectjes die niet té veel tijd kosten. Ooit, toen ik nog op rakketak.blogspot.com blogde, had ik eens een stel platypussen gemaakt als geboortecadeautje, met een gratis patroon. De ontwerper van het patroon bleek een supertoffe webshop met knuffelpatronen te hebben.

Ik bestelde mij een aantal patroontjes, en begon vriendjes te maken om onze doopsuiker wat op te vrolijken.

Ellie de olifant

Patroon: www.funkyfriendsfactory.be

Heather de hippo

Patroon: www.funkyfriendsfactory.be

Arthur het aardvarken

Patroon: www.funkyfriendsfactory.be

Als u op zoek zou zijn naar een origineel geboortecadeau, ze zijn dus echt wel een aanrader, de knuffelpatronen van FunkyFriendsFactory. Goedkoop zijn ze niet, maar ze zijn hun geld absoluut waard.

Ellie, Heather en Arthur vielen gigantisch in de smaak, zwangere vriendinnen bestelden alvast hun knuffel naar keuze, als zelfgemaakt geboortecadeautje. Subtiel zijn ze wel, die vriendinnen van mij, LOL. Nu alleen nog wachten op hun baby's.

Opnieuw hallo, na een lange radiostilte!

Ja, het is wel eventjes stilletjes geweest hier.

Misschien volgde u mij al, op rakketak.blogspot.com.

Zoals u dan misschien ook gelezen hebt, werd de RAKKETAK stoffenwebshop recent overgenomen door Joke, ik ben er zeker van dat Joke dat geweldig gaat doen, en dat we binnenkort weer prachtige stofjes kunnen vinden op www.rakketak.be

Maar doordat ik niet langer iets te maken heb met de RAKKETAK stoffenwebshop, was het maar wat vreemd dat de RAKKETAK blog dan wel zou blijven bestaan, los van de webshop. Dus besloot ik mijn blog af te sluiten, en te starten met een "schone lei", aangezien wij nu ook een beetje een nieuwe start gemaakt hebben.

Volgers van het eerste uur zullen ook nog wel gelezen hebben dat ik in blijde verwachting was van "Fiep", mijn eerste kindje.

Op 30 januari 2013, enkele dagen na de uitgerekende datum, toen we er stilaan van overtuigd geraakten dat ze er nooooooit nog zou uitkomen, werd Fien geboren, in sneltreinvaart. Amper 2,5u nadat we in het ziekenhuis aankwamen had ik haar in mijn armen. Het begin van een nieuw tijdperk...

Jammer genoeg kon ik niet al mijn oudere blogberichten behouden bij het starten van een nieuwe blog. De handleidingen die ik maakte heb ik wel gekopieerd, en vindt u ook hier terug. En verder beginnen we weer helemaal van voor af aan.

Een nieuwe start kan verfrissend zijn :)

Cosmo bag - SEW ALONG - deel 4

Het laatste loodje! Straks hangt er een schitterende Cosmo bag aan uw arm te prijken, hoera voor uzelf!

We beginnen met het knooplusje. Vouw het reepje stof dat je uitgeknipt hebt om dit lusje mee te maken in de lengte middendoor. Strijk de vouw in de stof. Plooi opnieuw open, en vouw de lange zijden tot tegen de middenvouw die u net maakte. Strijk opnieuw.

Vouw 2 maal dubbel (tot tegen de middenvouw, en vervolgens in de middenvouw) en stik beide lange zijden kort op de rand door. Vouw de knooplus dubbel, en vouw onderaan een driehoek. U moet ervoor zorgen dat beide "benen" van uw knooplus even lang zijn. Stik het driehoekje onderaan vast aan de beentjes van de knooplus.

Bevestig de knooplus aan de buitenkant van uw tas. Het maakt niet uit welke zijde u net kiest, ze zijn toch identiek. Leg de knooplus in het midden van de band, met het driehoekje van de knooplus naar de onderkant van uw tas gericht. Speld vast. Stik de knooplus vast aan de buitenkant van uw tas in de naadwaarde van de band. Let op dat u bij het vaststikken in de naadwaarde niet per ongeluk ook door andere panden van de buitenkant van uw tas stikt.

Steek nu de buitenkant van uw tas in de voering van uw tas. De goede kanten zitten tegen elkaar.

Speld de buitenzijden van de tas en de voering aan elkaar vast. Dit zijn de kanten waar u géén knipjes in gegeven hebt.

Het mooiste resultaat krijgt u als u ervoor zorgt dat de naden van de voering en de naden van de buitenkant van uw tas mooi op elkaar uitkomen. Zorg dus dat de zijnaden en de naden waar de hengsels aan elkaar gezet zijn netjes op elkaar gespeld zijn.

Stik vast met 1cm naadwaarde. Knip vervolgens driehoekjes uit de naadwaarde, en keer de tas, zodat de goede kant van de buitenkant van de tas naar buiten komt te zitten. Steek de voering in de tas. Dat gaat er dan zo uitzien:

En toen ... vergat ik een foto te maken van de volgende stap. Mea culpa.

Het enige wat nu nog moet gebeuren, is de binnenkanten van de hengsels aan mekaar vastmaken. U heeft daar heel vlijtig allemaal driehoekjes uitgeknipt, en vervolgens de naadwaarden naar binnen gestreken. Goed, speld de omgevouwen randen nu op elkaar vast. Zorg ervoor dat de naadwaarde netjes naar binnen zit, zodat u geen uitstekende driehoekjes meer ziet. Let ook goed op bij de knooplus: zorg dat het stiksel waarmee je de knooplus op de buitenstof vastzette netjes verborgen zit in de naadwaarde, én vergeet ook niet van ervoor te zorgen dat de knooplus aan de buitekant zit (stik ze dus niet per ongeluk mee vast in de ruimte tussen de buitenkant en de voeringstof.

Gebruik véél speldjes. Bij mij was dat een heel gepruts, want het "hulpstiksel" dat ik maakte voor ik de driehoekjes uitknipte kwam de hele tijd piepen. Als u ook dat probleem hebt, negeer dat hulpstiksel dan gewoon, en speld gewoon op elkaar vast, ookal ziet u nog een stukje hulpstiksel dat komt piepen. Stik nu de hengsels aan de buitenkant vast aan de hengsels van de voering. Stik kort op de rand. Ik stikte op de hengsels die aan de buitenkant van de tas zitten. Stik traag, en zorg ervoor dat u de naadwaarden die u naar binnen plooide mee "vangt" in uw stiksel. Herhaal deze stap voor beide binnenkanten van de hengsels.

Strijk vervolgens de hengsels van uw tas mooi plat, en stik ook aan de buitenzijden van de hengsels (en aan de zijkanten van uw tas) kort op de rand door.

Het enige wat u nu nog moet doen, is uw gestoffeerd knoopje vastmaken aan uw tas.

Om het knoopje te stofferen, knipt u een cirkel uit de stof die u wilt gebruiken (geen paasei, zoals ik deed). Knip de cirkel wat groter dan het knoopje.

Trek een rijgdraadje langs de randen van de cirkel, de doorsnede van de cirkel die gevormd wordt door het rijgdraadje moet groter zijn dan die van het stoffeerknoopje.

Leg de bolle zijde van het stoffeerknoopje op de slechte kant van de stof, in het midden van de cirkel.

Trek het rijgdraadje aan, de stof frommelt nu samen. De stof moet strak over de bolle zijde van het stoffeerknoopje zitten. Als dat zo is, kan u de platte kant van het stoffeerknoopje op de bolle zijde duwen. Let op, u krijg dat daarna niet meer los, u moet dus zeker zijn dat alles goed strak zit.

Voila, uw knoopje is gestoffeerd. Naai het vast op de voorkant van uw tas (check even tot waar uw knooplus net komt).

Proficiat, uw Cosmo bag is helemaal af! Applaus voor uzelf!

Ik ben natuurlijk heel benieuwd hoe uw Cosmo Bag eruit ziet! Als u mij een fotootje van uw tas doormailt (info (at) rakketak punt be, maar dan zonder spaties, en met een echte @ en . ), dan voeg ik hem hieronder toe, samen met een linkje naar uw blog (indien van toepassing).

Cosmo bags die gemaakt werden met behulp van deze sew along:

Door Mimi's Prutsedingetjes

 

Door @Yane